อแมนด้า กอร์แมน

อแมนดา กอร์แมน (อังกฤษ: Amanda Gorman; เกิด 7 มีนาคม ค.ศ. 1998) เป็นกวีและนักเคลื่อนไหวทางสังคมชาวอเมริกัน เธอตีพิมพ์หนังสือกวีนิพนธ์เรื่อง The One for Whom Food Is Not Enough ใน ค.ศ. 2015 และกลายเป็นกวีเยาวชนแห่งชาติคนแรกที่ได้รับรางวัลใน ค.ศ. 2017 เธอศึกษาสังคมวิทยาที่วิทยาลัยฮาร์วาร์ดและสำเร็จการศึกษาระดับเกียรตินิยมในฐานะสมาชิกของ Phi Beta Kappa เธอได้รับความสนใจจากทั่วโลกด้วยการท่องบทกวี "The Hill We Climb" ของเธอที่แต่งขึ้นสำหรับพิธีเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีโจ ไบเดินของสหรัฐ

เรากำลังพยายามสร้างสหภาพของเราอย่างมีเป้าหมาย
เพื่อสร้างประเทศที่ยึดมั่นในวัฒนธรรม สีผิว ลักษณะ และเงื่อนไขของมนุษย์

คำคม

แก้ไข

The Republic Gives Thanks (ค.ศ. 2018)

แก้ไข
"Watch National Youth Poet Laureate Amanda Gorman perform her Thanksgiving poem", CBS This Morning (22 November 2018)
  • ใน ค.ศ. 1863 ลึกเข้าไปในขนาดของสงครามกลางเมือง,
    อับราฮัม ลินคอล์นประกาศวันขอบคุณ
    แบ่งปันด้วยหนึ่งหัวใจและหนึ่งเสียงของอเมริกา
    ประกาศสำหรับประเทศในฝันร้าย,
    วันขอบคุณพระเจ้านี้ทำให้ชาวอเมริกันกล้า
    เพื่อกล่าวคำขอบคุณในเวลาที่คนจำนวนมากเชื่อ
    พวกเขาไม่มีคำขอบคุณที่จะให้
  • การเป็นคนอเมริกันคือการเป็นเครือญาติ
    เพื่อความหวังอันแรงกล้า:
    ความเชื่อใจแม้เพียงชั่วขณะหนึ่ง
    เราสามารถ, เราต้อง, ตำแหน่งใกล้เคียงในฐานะคน,
    หนึ่งใจ หนึ่งเสียง หนึ่งใจ เกิดมาเท่ากัน

The Hill We Climb (ค.ศ. 2020)

แก้ไข
Full recitation: PBS NewsHour (20 January 2021)
  • เมื่อกลางวันมาถึง เราถามตัวเองว่าเราจะพบแสงสว่างในร่มเงาที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้ได้จากที่ใด?
    ความสูญเสียที่เราแบกรับ ทะเลที่เราต้องลุย
    เราได้ผ่าท้องของสัตว์ร้าย
    เราได้เรียนรู้ว่าความเงียบไม่ใช่ความสงบสุขเสมอไป
    ในบรรทัดฐานและความคิดของสิ่งที่ "เป็นอยู่" นั้นไม่ยุติธรรมเสมอไป

    ถึงกระนั้น รุ่งอรุณก็เป็นของเราก่อนที่เราจะรู้ตัวเสียอีก
    ยังไงก็ตามเราทำ
    ยังไงก็ตาม เราได้เห็นสภาพดินฟ้าอากาศและได้เห็นประเทศที่ไม่แตกสลาย แต่สร้างไม่เสร็จ
  • เรากำลังพยายามสร้างสหภาพของเราอย่างมีเป้าหมาย
    เพื่อสร้างประเทศที่ยึดมั่นในวัฒนธรรม สีผิว ลักษณะ และเงื่อนไขของมนุษย์

    ดังนั้นเราจึงไม่ละสายตาจากสิ่งที่ยืนอยู่ระหว่างเรา แต่จงมองสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเรา
    เรายุติการแบ่งแยกเพราะเรารู้ว่าต้องวางอนาคตของเราก่อน เราต้องทิ้งความแตกต่างของเราก่อน
    เราวางแขนลงเพื่อที่เราจะสามารถเอื้อมแขนถึงกันได้
    เราไม่ต้องการทำร้ายใครและทุกคนมีความสามัคคี
    ถ้าไม่มีอะไรอื่น ให้โลกบอกว่านี่คือความจริง
    แม้ว่าเราจะเศร้าโศก เราก็เติบโตขึ้น
    แม้ในขณะที่เราเจ็บปวด เราก็มีความหวัง
    แม้ในขณะที่เราเหนื่อย เราพยายามที่จะผูกติดกันตลอดไปเพื่อชัยชนะ
    ไม่ใช่เพราะเราจะไม่รู้จักความพ่ายแพ้อีกต่อไป แต่เพราะเราจะไม่มีวันหว่านความแตกแยกอีกต่อไป

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้ไข