การชุมนุมของแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ พ.ศ. 2553
เหตุการณ์การประท้วงในประเทศไทย
เป็นคำปราศรัยของแกนนำหรือแนวร่วมกลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ แดงทั้งแผ่นดิน (นปช.) ในระหว่างการชุมนุมของแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ พ.ศ. 2553 (12 มีนาคม-19 พฤษภาคม พ.ศ. 2553)
ฝ่ายผู้ชุมนุม
แก้ไข- การสู้ของทหารโดยใช้ยุทธิวิธีแบบนี้จะทำให้คนอื่นเขากลัว คิดว่า ยุทธวิธีแบบนี้จะทำให้ประชาชนแตกฉาน และขอบอกให้รู้ว่า ไฟจะลุกท่วมทุกตารางนิ้วของประเทศไทย
- วีระ มุสิกพงศ์
- คนเสื้อแดงขี้ตกใจ ถ้ายิงตูม คนเสื้อแดงจะวิ่งเข้าเกษร พารากอน วิ่งเข้าโรงแรม แนวโน้มการตกใจมีหลายประการ บางคนตกใจ วิ่งหากระเป๋าแบรนด์เนม บางคนตกใจ ชอบวิ่งไปหาเครื่องประดับ ทอง เพชร บางคนตกใจ ชอบขับรถเข้าไปในห้าง บางคนตกใจ จุดไฟเข้ามาก็มี
- ถ้ารู้ว่าเขาจะปราบปราม ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก มาด้วยกัน ขวดแก้วมาคนละใบ บรรจุน้ำมันให้ได้ 75 ซีซีหรือ 1 ลิตร หากในกรุงเทพมีน้ำมัน 1 ล้านลิตรรับรองกรุงเทพ เป็นทะเลเพลิงอย่างแน่นอน การต่อสู้คนเสื้อแดงต้องทำให้ได้แบบนี้ อยากให้ทหารรู้ว่า หากเข้ามาทำลายคนเสื้อแดง แม้เลือดออกแม้แต่หยดเดียวหมายความว่า กรุงเทพต้องเป็นทะเลเพลิงทันที ในส่วนต่างจังหวัด หากมีอะไรเกิดขึ้นที่กรุงเทพ ให้ไปรอศาลากลางจังหวัดไม่ต้องรอเงื่อนไข จัดการให้ราบพณาสูญ
- อริสมันต์ พงศ์เรืองรอง
ฝ่ายรัฐบาล
แก้ไข- จังหวะเวลาที่เรารอยังไม่เข้าในช่วงนั้น ผู้ที่อยู่ข้างในบางส่วนก็เริ่มเผาทำลาย ภายในก็เริ่มเผาตรงเซ็นทรัลเวิลด์ โรงแรมเซนทารา แกรนด์ ดับไปแล้วก็มาเผาใหม่ เราก็พยายามเอารถดับเพลิงเข้าไปในพื้นที่ พอรถดับเพลิงเข้าไปในพื้นที่ก็ถูกยิงออกมา ทำให้ไม่สะดวกในการเข้าไป ก็ทำให้เกิดความสูญเสีย แต่เราก็พยายามเต็มที่ที่จะพยายามนำรถดับเพลิงเข้าไป แต่มีการต่อต้านอยู่ตลอดเวลา
- พลโท ดาว์พงษ์ รัตนสุวรรณ