คุณครูจอมเวท เนกิมะ!

คุณครูจอมเวท เนกิมะ!' เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นแนวผจญภัย แต่งเรื่องและวาดภาพโดยเคน อาคามัตสึ โดยเป็นเนื้อเรื่อวเกี่ยวกับตัวละครที่มีชื่อว่า เนกิ สปริงฟิลด์ ที่จบการศึกษาจากโรงเรียนเวทมนตน์โดยมีคำสั่งให้ไปเป็นเป็นคุณครูสอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนสตรีที่ประเทศญี่ปุ่น

เนกิ สปริงฟิลด์

	ความกล้านี่แหละคือเวทมนต์ที่แท้จริงที่สถิตอยู่ในตัวเรา
— เนกิ สปริงฟิลด์

	คุณอาโกะครับคำว่าตัวประกอบน่ะเป็นสิ่งที่คุณทึกทักไปเองต่างหาก นางเอกน่ะไม่จำเป็นต้องรู้สึกตัวว่าเป็นนางเอกหรอก เหมือนอย่างที่คุณ...เป็นนางเอกในนิทานชีวิตของของคุณเองอยู่ในตอนนี้ไงล่ะ
— เนกิ สปริงฟิลด์

	จริงอยู่ที่การเรียนอาจจะเป็นจุดที่น่าเบื่อหน่ายที่สุดของโรงเรียน แต่แม้จะน่าเบื่อแค่ไหนก็ไม่อาจละเลยได้ เพราะประสบการณ์ที่เก็บเกี่ยวได้ในช่วงเวลานี้จะเป็นแรงพลังหนุนหลังให้ทุกคนในยามที่ต้องมุ่งมั่นฝ่าฟันเพื่อชิงฝันมาครอบครองปัญญาที่หามาได้ด้วยความเหนื่อยยากในวันนี้จะเป็นมิตรแท้ที่ไม่มีวันทรยศกันในวันหน้า เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะประสบการณ์ชีวิตหรือประสบการณ์ปัญญาในโรงเรียนก็อย่าได้ละเลยเป็นอันขาด
— เนกิ สปริงฟิลด์

	ไม่เกี่ยวกับว่าดีหรือเลว แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ ไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกหรือรังเกียจ แค่เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันแล้วดูดกลืนมาเป็นพลังก็พอ!!
— เนกิ สปริงฟิลด์

	ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าต้องหยุดคุณเจ้าให้ได้ ในขณะเดียวกัน... ผมก็.... "พร้อมที่จะมุ่งมั่นทำตามความเชื่อของตนเองโดยไม่หวั่นเกรงสิ่งใด ยอมที่จะต้องแปดเปื้อนกับความเลวร้ายและพร้อมจะแบกรับบาปที่ตัวเองก่อไปตลอดกาล"
— เนกิ สปริงฟิลด์

	ไม่ว่าจะผิดหรือถูกไม่ว่าจะเป็นความมืดหรือห้วงเหวแห่งนรกเรา...ก็จะก้าวข้ามไปพร้อม ๆ กับทุกคน!!
— เนกิ สปริงฟิลด์

อายาเซะ ยูเอะ

	ความถูกต้องนั้นบางทีก็เป็นเอกสิทธิ์ในการเชื่อของแต่ละคนเช่นกันนะคะ ดังนั้น! การมองให้ออกว่าเวลาไหนควรใช้ "ปาก" หรือ "หมัด" ก็เป็นสิ่งสำคัญ ในเวลาที่อีกฝ่าย กำ "หมัด" เข้ามาหา แล้วเราไม่ยก "หมัด" ขึ้นปัดป้อง ก็เท่ากับยอมสิโรราบต่อคู่ต่อสู้แต่โดยดี.. นี่คือสัจธรรมค่ะ.. ดังนั้นแทนที่จะกลุ้มใจว่าใครถูกใครผิด สู้ทำในสิ่งที่ตนคิดว่าถูกดีกว่า..เพื่อไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง อย่างน้อยหนูเชื่อว่าคุณเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้วค่ะ.. คุณครูเนกิ
— อายาเซะ ยูเอะ

	ปัญญาและพลังนั้นมันไม่มีขีดขั้นหรอกแต่เพราะไม่อาจถือครองทั้งหมดได้ คนที่มีปัญญาจริงจึงไขว่ขว้าหาพลังที่เพียงพอแก่การฝ่าฟันอุปสรรคที่เขาพบเจอเท่านั้น ยกเว้นเพียง "คนอ่อนแอ่" ที่สักแต่พูดว่าอยากเก่งอย่างไร้เป้าหมายจนสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรกลับมา
— อายาเซะ ยูเอะ

	ทั้งความปลามปลื้มและปวดร้าวที่ผ่านมาเข้ามาในชีวิตนั้นล้วนเป็นประสบการณ์ที่มีค่าแม้มันจะเรียกได้ว่าโศกนาฏกรรมก็ตามทีแต่หากเกิดขึ้นแล้วผ่านพ้นไปได้มันก็คืออดีตที่เป็นรากฐานของปัจจุบันดังนั้นหากยังยึดติดอยู่กับรากฐานในอดีตก็จะไม่สามารถเติบโตยืนหยัดขึ้นไปสู่อนาคตได้
— อายาเซะ ยูเอะ

	เคยมีท่านผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า "ปุถุชนคนไร้รัก จักไม่ล่วงถึงแก่นแท้แห่งสุดแกร่งไปชั่วกาล ดังนั้นห้ามสบประมาท ว่าความรักเป็นสิ่งไร้สาระเด็ดขาด" เข้าใจมั้ยคะ
— อายาเซะ ยูเอะ

คากุระซากะ อาซึนะ

	นายเป็นลูกผู้ชายไม่ใช่เหรอ กีฬาน่ะไม่จำเป็นว่าต้องเป็นผู้ชนะเท่านั้นถึงจะยิ้มได้หรอกนะ ถึงจะแพ้...แต่ถ้าเราเป็นผู้แพ้ที่เล่นแบบบริสุทธิ์ยุติธรรมเราก็สามารถยิ้มรับความพ่ายแพ้ได้อย่างภูมิใจเหมือนกัน
— คากุระซากะ อาซึนะ

	ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครหรอกที่ไม่สมควรมีความสุขดังนั้นตอนนี้ก็ยังไม่สาย เรามาใช้ชีวิตให้มีความสุขร่วมกันเถอะนะเอวาจัง
— คากุระซากะ อาซึนะ

	เคยได้ยินมั้ยที่ว่าคนเดียวหัวหายน่ะ ดังนั้นถ้าพวกเราร่วมมือกัน ฉันรับรองได้เลยว่าไม่มีปัญหาไหนที่ยากเกินแก้แน่นอน
— คากุระซากะ อาซึนะ

	ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่ได้ลูกเสือ
— คากุระซากะ อาซึนะ

คาซึกะ มิโซระ

	การกลัวความชั่วในใจตนนั้นไม่ใช่เรื่องผิด สิ่งที่ต้องกลัวและเตรียมใจรับคือสิ่งที่อยู่เบื้องหลังต่างหากการปฏิเสธจิตใจด้านลบนั้นทำได้ง่าย ประหนึ่งสายตาที่ละเลยเมินมองออกไปไกลจนไม่เคยแลเห็นความอัปลักษณ์ในตัวตน สิ่งที่หนูต้องทำไม่ใช่การกำจัดความมืด แต่ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน พ่อเชื่อว่าหากหนูยังสามารถระลึกได้ถึงมิตรภาพก็ไม่มีสิ่งใดต้องกังวล... ดำเนินชีวิตตอไปอย่างสมควร..เถิด..
— คาซึกะ มิโซระ

ซาโอโตะเมะ ฮารุนะ

	เรื่องของหัวใจน่ะ มันห้ามกันไม่ได้หรอกยิ่งเป็นเรื่องของความรักด้วยแล้วมันไม่ง่ายทั้งห้ามใจและทำตามใจตัวเองนั่นแหละ
— ซาโอโตะเมะ ฮารุนะ

ซากุระซากิ เซ็ตซึนะ

	คุณมัวเหม่อมองไปข้างหน้าที่ไกลแสนไกล จนไม่รู้เลยว่าดอกไม้ที่อยู่ข้างกายจะผลิบานซักแค่ไหน?
— ซากุระซากิ เซ็ตซึนะ

เจ้า หลินเฉิง

	ถ้ามัวแต่กลัวจะไม่ก้าวหน้า แม้เหนื่อยล้าก็อย่าถอยหลัง อั๊วเชื่อว่า ลื้อต้องทำได้อย่างที่หวังแน่
— เจ้า หลินเฉิง

	ไม่ว่าใครจะมีอดีตแบบไหน มีเหตุผลใด จึงคิดทำเช่นนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ื้ลื้อสมควรจะใ่ส่ใจ ไม่ว่ามันจะเป็นโศกนาฏกรรมสะเทือนขวัญก็เป็นเพียงอดีตที่ล่วงเลย หากยึดติดกับวันวานที่เป็นเหมือนตัวหนังสือในบทเรียนที่เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงลื้อก็ไม่อาจมองเห็นปัจจุบันและก้าวสู่อนาคตได้
— เจ้า หลินเฉิง

	ในโลกที่แท้จริง ไม่มีคำว่าธรรมมะหรืออธรรมหรอก แต่ความจริงแล้ว เขาเหล่านั้นคือฝ่ายธรรมมะนับร้อยที่ต่อสู้กันเพื่อสร้างโลกในอุดมคติของตน แต่ผู้ชนะเท่านั้น ที่จะได้เขียนประวัติศาสตร์ และเรียกศัตรูของตนว่าอธรรม
— เจ้า หลินเฉิง

ฮาเซกาว่า จิซาเมะ

	คุณครู..ป่านนี้แล้วจะมัวมาพิรี้พิไรอะไรอีกของบางอย่างไม่ลองทำดูแล้วจะรู้มั้ยว่ามันถูกหรือผิด เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเลือกทางไหนมันก็ไม่ได้ถูกต้องหรือผิดมหันต์หรอก... ขอแค่นั้น...เป็นทางที่นายเลือกด้วยตัวเอง!! ไม่เกี่ยงว่าผลจะเป็นเช่นไร แค่ไม่หลอกตัวเอง! แต่ก้าวไปในหนทางที่ตนเป็นผู้เลือก ก็นับว่าคุ้มค่าที่ได้ทำแล้วจริงมั้ย? ส่วนฉัน...ไม่ว่านายจะเลือกทางไหนก็ไม่เกี่ยวทั้งนั้น..
— ฮาเซกาว่า จิซาเมะ

	ถ้าปัญหามันใหญ่นักก็ให้ยืดอกรับชะตากรรมซะ
— ฮาเซกาว่า จิซาเมะ

เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	สิ่งที่เรียกว่ามนุษย์น่ะ มันไม่เคยดีพร้อมหรอก แต่เพราะไม่สมบูรณ์แบบจึงต้องใฝ่หาการพัฒนาร่ำไปซึ่งนั่นแหละคือข้อดีของมัน
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	"การดิ้นรนมีชีวิตอยู่" กับ "ความชั่วร้าย" คือคนละหน้าบนกระดาษแผ่นเดียวกันแยกออกไม่ได้ความชั่วร้ายเป็นแค่คำอ้างของพวกหน้าไหว้หลังหลอกที่ใช้เรียกสิ่งที่ตัวเองทำแต่ดันไม่อยากแปกรับบาปนั้นไว้ตั้งหน้าตั้งตาสร้างโลกในฝันร่ำไปโดนโยนความผิดสารพัดให้คำว่า "ความชั่ว" พูดได้เลยว่าความชั่วนี่ล่ะคือสัจจะของโลกจงสำนึกในข้อนี้
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	ชีวิตไม่มีหนทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอก ถ้ามันไม่แน่จริงต่อให้ไม่ตายตอนนี้อีกไม่นานก็คงซี้อยู่ดี ถือซะว่าขวากหนามที่ต้องเจอคือบทเรียนชีวิตล้ำค่า แล้ววิ่งไปหาไปหาแล้วเก็บเกี่ยวความลำบากให้เยอะๆพัฒนาตนไปเรื่อยๆดีกว่า ไม่สูญเปล่าหรอกจริงมั้ย? ไม่เหมือนพวกกบในกะลาที่คิดว่ายิ่งใหญ่เสียเต็มประดา แต่พอออกมาเผชิญโลกภายนอกถึงได้ตระหนักว่าตัวเองนั้นด้อยค่าขนาดไหน สุดท้ายก็ตายไปโดยที่ไม่มีแม้โอกาสที่จะท้าทายตัวเอง
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	จงแปดเปื้อนซะให้พอไอ้หนูแต่จงอย่าหยุดเดิน ต่อให้ต้องจมทะเลโคลนก็จงก้าวเดินต่อไป
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	มีแสงย่อมมีเงา มีกลางวันย่อมมีกลางคืน มีถูกต้องมีผิด มีคุณธรรมต้องมีความชั่ว มีสวยงามต้องมีสกปรก มีเหตุผลก็ต้องมีไร้เหตุผล
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	ในการต่อสู้น่ะความกลัวไม่ได้ช่วยอะไรหรอก สำคัญที่สุดคือ ใจที่มุ่งมั้น ใจที่ไม่หวั่น แม้ต้องมีวันที่ล้มไม่เป็นท่า ใจที่ปรารถนาวันข้างหน้าที่ท้าท้าย มากกว่าอยู่กับที่รอความตายอย่างปลอดภัย ใจที่เต็มเปี่ยมด้วย "ความกล้า" ต่างหากที่จะนำชัยชนะมาสู่ตัวได้
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	คนเราน่ะนะ... เวลามีความสุขมันก็มักจะเสพสุขจนอ่อนแอกันลงทุกคนต่างกับคนที่มีความทุกข์ ที่มุ่งมั่นพัฒนาตนเพื่อหลุดพ้นจากสภาพนั้น
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่เรอะ คนที่มีดีแต่ตัวน่ะมันก็แค่เพชรในหิน ถ้าจะทอประกายส่องแสงสว่างขึ้นมาได้น่ะต้องอาศัยแรงตน ไม่ใช่รอคนอื่นเขามาเจียระไน? ถ้าไม่ใช้อดีตแสนขมขื่นผลักดันตน ก็ไม่มีทางไขว่คว้าหาความสุขมาได้
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

	จำเอาไว้นะ เจ้าหนู แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคราวนี้มันอาจจะดูเหมือนวิดีโอเกมที่เอาไว้เล่นคลายเหงาในยามว่าง เริ่มต้นก็ลุยดันเจี้ยนจบที่สู้บอส พอเพลี่ยพล้ำก็มีคนมาช่วยแล้วก็รอดตามบทที่วางไว้ แต่นี่คือชีวิตจริง อย่าคิดนะว่าจะมีคนมาช่วยนายได้ตลอด
— เอวานเจลีน เอ. เค. แม็คโดเวลล์

มิยาซากิ โนโดกะ

	เพราะทั้งความปลาบปลื้มและปวดร้าวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนั้น ล้วนเป็นประสบการณ์ที่มีค่า แม้มันจะเรียกได้ว่า โศกนาฏกรรม ก็ตามที แต่หากเกิดขึ้น แล้วผ่านไปได้ มันก็คืออดีตที่เป็นรากฐานของปัจจุบัน ดังนั้นหากยังยึดติดอยู่กับรากฐานของอดีตก็จะไม่สามารถเติบโตยืนหยัดสู้อนาคตได้
— มิยาซากิ โนโดกะ

โยทสึบะ ซัตสึกิ

	ไม่ว่าเป็นใครเมื่อเจอกับสิ่งที่ยากจะทานทนก็ต้องอยากหนีบ้างเป็นธรรมดา แต่การที่คุณหนีมาหาพลังที่จะสามารถต่อต้านกับความกลัวได้นั้น.. มันกลับเป็นการชี้ให้เห็นถึงความเข้มแข็งทางจิตใจต่างหากล่ะคะ คุณครูเนกิ!!
— โยทสึบะ ซัตสึกิ

โคทาโร่ อินุคามิ

	ใครว่าคนที่เราเชื่อใจได้ในยามห้วงวิกฤตนี่ล่ะถึงจะเรียกว่า "พรรคพวก" ไม่รู้เรอะ
— โคทาโร่ อินุคามิ

นากิ สปริงฟิลด์

	เนกิจงก้าวขึ้นไปสู่ขั้นสุดท้ายลูกจะได้เข้าถึงความรู้สึกของพ่อพ่อไม่รู้หรอกนะว่าในชั่วชีวิตที่ผ่านมาลูกเจอะเจออะไรมาบ้าง และยิ่งไม่มีทางรู้ได้ว่าหลังจากนี้ลูกจะประสบพบเจอประสบการณ์แบบไหน แต่จงก้าวไปข้างหน้า ถึงแม้ว่าลูกจะมีพ่อที่แข็งแกร่งองอาจฉลาดล้ำลึกสู้ศึกไม่เคยแพ้ และที่สำคัญหล่อฉกาจบาดใจสาวก็ตามที แต่พ่อว่าทางที่ดีลูกเลิกเดินตามหลังพ่อซะจะดีกว่านะ ลูกก็คือลูก เป็นตัวของลูกเองน่ะดีแล้ว
— นากิ สปริงฟิลด์

ทาคาฮาตะ ที ทาคามิจิ

	แม้พวกเธอจะผิดพลาด โลกก็ใช่ว่าจะพินาศสิ้นสักหน่อย ที่สำคัญทั้งหมดนี่ ไม่ได้เกิดเพราะเธอ ดังนั้น ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องแบกรับความผิดไว้แต่เพียงผู้เดียวหรอก จริงมั้ย?
— ทาคาฮาตะ ที ทาคามิจิ