บ่วง (ละครโทรทัศน์)

บ่วง เป็นงานเขียนนวนิยายแนวพีเรียด-ดราม่า-สยองขวัญ ของ จุลลดา ภักดีภูมินทร์ (หม่อมหลวงศรีฟ้า มหาวรรณ) โดยมีการสร้างเป็นละครโทรทัศน์ถึง 2 ครั้ง ในปี พ.ศ. 2535 และพ.ศ. 2555 โดยออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3

คำคม

"สติปัญญาที่แท้ จะเกิดขึ้นเมื่อจิตประภัสสร จิตที่สว่างด้วยปัญญา จะเกิดขึ้นเมื่อไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของกิเลส เมื่อสีกาทั้งสองยังตกอยู่ภายใต้อารมณ์โกรธ สีกาทั้งสองก็ไม่มีวันเจอหุ่นรูปรอย" สติมาปัญาญาเกิด เมื่อใดที่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือสติ เมื่อชีวิตคุณจะเจออุปสรรค เจอปัญหา ทำสิ่งใดก็ติดขัด คิดไม่ตก เพราะขาดสติ ขาดปัญญา ไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดได้ ดังนั้นจงอย่าขาดสติ
"รักของแม่ ไม่แค่ประโลมใจ แม่จะเป็นฉัตรแก้วกั้นภัยให้ลูก รักของแม่จะติดตามปกป้องลูกทุกชาติภพ" ความรักของพ่อแม่นั้นหามีที่เปรียบเทียบได้ ดังนั้น จงอย่าหลงงมงายกับความรักชั่วครู่ชั่วยาม จนลืมความรักของพ่อแม่
ผีอีแพงแรงฤทธิ์เพราะพิษรัก หวังชนะอุปสรรคเพราะรักเสมอ จึงพลีกายให้ชายหมายปรนเปรอ แม้นเผลอเรอเผลอใจเป็นต้องมนต์ อันบ่วงรักบ่วงกิเลสบ่วงตัณหา อีกทั้งบ่วงมายาพาสับสน ผีอิแพงตกบ่วงรักหนักใจตน จึงพาจิตวุ่นวนทุกชาติไป
เพราะพิษรักทำให้คนเราลุ่มหลง งมงาย จนไม่รู้ผิดไม่รู้ถูก เกิดเป็นตัณหาในใจที่ติดตามไปทุกหนแห่งยากที่จะหลุดพ้น
"เวร ย่อมระงับได้ด้วยการไม่จองเวร ตัดกรรมได้ด้วยการให้อภัย" การอโหสิกรรมเลิกจองเวรต่อกันให้อภัยกัน เป็นหนทางแห่งการพ้นทุกข์อย่างดีที่สุด
"ความโกรธ เอาชนะได้ด้วยความเมตตา เมตตาว่า ทั้งเขาทั้งเราก็ต่างทุกข์เหมือนกัน...." (คนโกรธก็ทุกข์ คนถูกโกรธก็ทุกข์ ทุกข์ที่เกิดจากใจไม่สงบ คิดร้าย ถือเป็นทุกข์ทั้งสิ้น หากอยากจะหมดทุกข์ต้องแลกด้วยความเมตตา หากคิดจะโกรธก็ระงับไว้....จิตใจก็จะสงบสุขหมดทุกข์โดยพลัน)
"ทำทานแก่สัตว์ร้อยครั้ง ยังได้บุญน้อยกว่าทำทานแก่มนุษย์แม้เพียงครั้งเดียว ทำทานแก่มนุษย์ร้อยครั้ง ยังได้บุญน้อยกว่าทำทานแก่ผู้มีศีลหรือพระสงฆ์แม้เพียงครั้งเดียว ทำทานพระสงฆ์ร้อยครั้ง ยังได้บุญน้อยกว่าทำทานกับพระพุทธเจ้าแม้เพียงครั้งเดียว ทำทานแก่พระพุทธเจ้าร้อยครั้งยังได้บุญไม่เท่าทำสังฆทานแม้เพียงครั้งเดียว" การทำบุญจะยิ่งใหญ่แค่ไหนไม่อยู่ที่ทำกับใครที่ไหน แต่้อยู่ที่ใจ ใจที่พร้อมจะทำ ใจที่บริสุทธิ์ นั้นคือบุญกุศลที่ยิ่งใหญ๋
"คนหน้าด้านพรากผัวเมียคนอื่น ไม่มีคำว่าละอาย คนอย่างนี้ร่างกายเป็นคนแต่จิดใจเป็นสัตว์เดรัจฉาน ทำตัวเหมือนหมูหมากาไก่เสพไม่เลือก " การพรากคนรักนั้นถือเป็นสิ่งบาป การไปแย่งชิงเค้ามาก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ เราเป็นคนมีความคิดอย่าได้ทำตัวเยี่ยงสัตว์ที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี
"บ่วง....รัมภารำพึงคนเดียว บ่วงที่รัดร้อยชีวิตไว้ด้วยกัน บ่วงที่วนเวียนไม่มีวนจบวันสิ้น บ่วงที่ทำให้หัวใจของเราเติมเต็ม บ่วงที่ทำให้เรามีแรงต่อสู้ บ่วงที่ผลักดันให้เรามีแรงตื่นขึ้นมาทุกวัน บ่วงนี้เอง บางคร้งมันทำให้น้ำตาเราไหลริน ฉันเรียกบ่วงชนิดนี้ว่า...บ่วงแห่งความรัก...." หากไม่รู้จักปล่อยวางบ้าง นำชีวิตไปผูกไปยึดไว้กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็จะทำให้ชีวิตเราวงเวียนอยู่กับสิ่งนั้นไปเรื่อยๆ จนเป็นทุกข์