ประภัสสร เสวิกุล

นายประภัสสร เสวิกุล ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ (22 เมษายน ค.ศ. 1948 - 18 กันยายน ค.ศ. 2015) เป็นนักเขียนที่ได้รับความนิยมจากนักอ่านและเป็นที่ยอมรับในวงวรรณกรรมร่วมสมัยของไทยในช่วงเวลากว่า 40 ปี ท่านได้สร้างสรรค์ผลงานอันมีคุณค่าทั้งนวนิยาย เรื่องสั้น บทกวี สารคดี จำนวนมาก ผลงานจำนวนไม่น้อยได้รับรางวัลในระดับชาติหลายเรื่อง ได้มีผู้นำไปสร้างสรรค์เป็นศิลปะแขนงอื่น คือ ละครโทรทัศน์ และภาพยนตร์ อีกจำนวนหนึ่งได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศ

คำคม

คนที่ขาดคุณธรรม ขาดความกตัญญูรู้คุณนั้น จะเรียกตัวเองว่าเป็นมนุษย์หรือสัตว์ประเสริฐไม่ได้หรอก
คุณธรรมเป็นเครื่องค้ำชูจิตใจมนุษย์ และทำให้มนุษย์เป็นสัตว์ที่ประเสริฐกว่าเดรัจฉาน
ผมคิดว่า เราต้องเรียนรู้ในความเจ็บปวด ในความผิดหวัง ในความเสียใจควบคู่ไปกับความสุขความสมหวัง และความดีใจ แม้ว่าความทุกข์อาจจะเลวร้าย แต่มันจะช่วยหล่อหลอมให้เรามีความเข้มแข็งมากขึ้น
ผมไม่เชื่อเรื่องพรสวรรค์ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจจริงของแต่ละคนว่าอยากจะทำอะไร แล้วเขาทุ่มเทให้กับสิ่งที่เขาต้องการจะทำหรือต้องการจะเป็นหรือไม่ พรสวรรค์เป็นแค่คำที่เราเรียกขึ้นมาสำหรับบางสิ่งบางอย่างซึ่งคนบางคนทำขึ้นมาเท่านั้น
ความรับผิดชอบเป็นหน้าที่ของนักเขียนอาจจะไม่มีคำว่าจรรยาบรรณเขียนเอาไว้ในกฎข้อบังคับของนักเขียน แต่นักเขียนต้องมีจรรยาบรรณ ต้องเสนอในสิ่งที่เป็นประโยชน์หรือว่าดีงามต่อสังคม
ความสำเร็จเป็นเหมือนกับหินย้อยที่ค่อยๆ หยดลงมาซึ่งอาจต้องใช้เวลานานกว่าจะกลายมาเป็นถ้ำที่สวยงาม ความสำเร็จก็เช่นกัน
สิ่งที่มีความสำคัญและมีค่าที่สุดสำหรับชีวิตมนุษย์ก็คือ ความพยายามที่จะฝึกฝนตัวเองให้สามารถทำในสิ่งที่อยากเป็นและอยากทำให้ได้
บางคนบอกว่าความฝันเป็นสิ่งที่บอบบางและพร้อมจะแหลกลาญลงอย่างง่ายดาย แต่คนคนนั้นคงจะลืมนึกไปว่า ความจริงกลับเป็นสิ่งที่เปราะบางและง่ายต่อการแตกสลายยิ่งกว่า
บางครั้งเวลาเพียงเสี้ยววินาทีก็มีค่าและความสำคัญต่อเราไปทั้งชีวิต ขณะที่เวลาเป็นปีๆ อาจไม่เหลืออะไรไว้ให้เราได้จดจำเลยแม้แต่น้อย
ชีวิตอาจเป็นสิ่งที่เราเลือกไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าเราเลือกที่จะยืนในด้านมืดหรือด้านสว่าง และเลือกที่จะอยู่ข้างเดียวกันกับคุณธรรมหรือจิตฝ่ายตํ่าได้