ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คาลิล ยิบราน"

^{เธอทำงานก็เพื่อจะก้าวไปพร้อมกับพื้นพิภพ และวิญญาณแห่งพื้นพิภพ เพราะการที่จะเกียจคร้านอยู่นั้น ก็คือการทำตนเป็นผู้แปลกหน้าต่อฤดูกาลทั้งหลาย และคือการก้าวออกไปจากขบวนแถวของชีวิต ซึ่งกำลังดำเนินอย่างสง่าผ่าเผยและภาคภูมิไปสู่อนันตภาวะ เมื่อเธอทำงานนั้น เธอคือขลุ่ยซึ่งเสียงกระซิบแห่งโมงยาม ผ่านดวงใจของเธอแปรเป็นดนตรี เธอคนใดบ้างอยากเป็นไม้อ้อ ใบ้และเงียบ ในขณะเมื่อสรรพสิ่งร่วมร้องเริงกันเป็นเสียงเดียว เธอมักจะได้รับบอกเล่าบ่อยๆบ่อย ๆ ว่า การทำงานคือคำสาปแช่ง และการงานคือโชคร้าย แต่เราขอบอกแก่เธอว่า เมื่อเธอทำงานนั้น เธอได้ยังความฝันอันไกลยิ่งของโลก ให้สมบูรณ์ในส่วนที่ได้จัดไว้เฉพาะเธอ ในเมื่อความฝันนั้นอุบัติขึ้น และในการประกอบการงานนั้น ก็คือการที่เธอรักชีวิตอย่างแท้จริง และการรักชีวิตโดยทางการงานนั้น ก็คือการเข้าถึงความลับอันล้าลึกที่สุดของชีวิต แต่ถ้าในความเจ็บปวดทรมาน เธอกล่าวว่า การเกิดคือความทุกข์}

^{ดุจดังว่าที่รักของเธอจะเป็นผู้บริโภคผลนั้นๆนั้น ๆ คือการอาบรด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอจับทำ ด้วยลมหายใจจากวิญญาณของเธอ และด้วยรู้อยู่ว่าท่านผู้ทรงคุณธรรมทั้งหลายผู้จากไปแล้ว ยังยืนเคียงข้างและเฝ้าดูการงานของเธออยู่ บ่อยครั้งที่เราได้ยินเธอพูดดังเพ้อฝันว่า นายช่างผู้แกะสลักหินอ่อน และประจักษ์รูปร่างวิญญาณของตนเองในหินผานั้น สูงศักดิ์กว่าชาวนาผู้คราดไถแผ่นดิน และผู้ที่คว้าจับเอาสีสันแห่งสายรุ้ง วางวางระบายบนผืนผ้าใบเป็นรูปร่างแบบมนุษย์นั้น วิเศษกว่าช่างรองเท้า แต่เราขอกล่าวว่า มิใช่ในความหลับหลง แต่ในความตื่นเต็มที่แห่งกลางเที่ยงนี้ว่า สายลมนั้นมิได้กระซิบแก่ต้นกร่างใหญ่ ไพเราะไปกว่าแก่ใบหญ้าเล็กที่สุดเลย และผู้ใดก็ตามที่แปรเสียงแห่งกระแสลม เป็นทำนองเพลงอันหวานล้าด้วยความรักของตนเอง ผู้นั้นนับว่ายิ่งใหญ่โดยแท้ การงานคือความรักปรากฏตนเป็นรูปร่าง และถ้าเธอไม่อาจประกอบการงานได้โดยมีความรัก แต่ด้วยความจำใจเบื่อหน่าย เธอก็ควรวางมือ และไปนั่งตามประตูโบสถ์ ขอทานท่านผู้ทำงานด้วยความชื่นชมจะดีกว่า เพราะถ้าเธอปิ้งขนมอย่างไม่แยแส}