ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมเด็จพระสังฆราช เจริญ สุวฑฺฒโน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Rameshe999 (คุย | ส่วนร่วม) ป้ายระบุ: การแก้ไขต้นฉบับปี 2560 |
ล →๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช: เคาะวรรค ป้ายระบุ: การแก้ไขต้นฉบับปี 2560 |
||
บรรทัดที่ 47:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๒''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คำว่า ชีวิต มิ ได้มีความหมายเพียงแค่ความเป็นอยู่แห่งร่างกาย แต่หมายถึงความสุข ความทุกข์ ความเจริญ ความเสื่อม ของบุคคลในทาง
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="3"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๓''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|เรา เกิดมาด้วยตัณหา ความอยากและกรรมเพื่อสนองตัณหาและกรรมของตนเอง ตัณหาและกรรมจึงเป็นตัวอำนาจหรือผู้สร้างให้เราเกิดมา ใครเล่าเป็นผู้สร้างอำนาจนี้ ตอบได้ว่าคือ ตัวเอง เพราะตนเองเป็นผู้อยากเองและเป็นผู้ทำกรรม ฉะนั้นตนนี้เองแหละเป็นผู้สร้างให้ตนเองเกิดมาอนุมาน ดูตามคำของผู้ตรัสรู้นี้ในกระแสปัจจุบัน สมมติว่าอยากเป็นผู้แทนราษฎร ก็สมัครรับเลือกตั้งและหาเสียง เมื่อชนะคะแนนก็เป็นผู้แทนราษฎร นี่คือความอยากเป็นเหตุให้ทำกรรม คือทำการ
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="4"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ความเปลี่ยนแปลงของชีวิตหรือของโลกเป็นทุกข์ประจำชีวิตหรือประจำโลกไม่เป็นเรื่องแปลกประหลาดอันใด เมื่อจะสรุปกล่าวให้สั้น ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทั้งสี่นี้ย่อลงเป็นสอง คือความเกิดและความดับ ซึ่งเป็นสิ่งที่สกัดหน้าสกัดหลังของโลก ของชีวิตทุกชีวิตนี่เรียกคติธรรมดา แปลว่า ความเป็นไปตามธรรมดา ความไม่สบายใจ
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="5"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ชีวิตคนเรา เติบโตขึ้นมาดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยความเมตตากรุณาจากผู้อื่นมาตั้งแต่เบื้องต้น คือ เมตตา กรุณา จากบิดา มารดา ครูบาอาจารย์ ญาติสนิท มิตรสหาย ถ้าไม่ได้รับความเมตตา ก็อาจจะสิ้นชีวิตไปแล้วเพราะถูกทิ้ง เมื่อเราเติบโตมาจากความเมตตากรุณา ก็ควรมีความเมตตากรุณาต่อชีวิตอื่นต่อไป วิธีปลูกความเมตตากรุณา คือ ต้องตั้งใจปรารถนาให้เขาเป็นสุข ตั้งใจปรารถนาให้เขาปราศจากทุกข์ โดยเริ่มจากเมตตาตัวเองก่อน แล้วคิดไปถึงคนใกล้ชิด คนที่เรารัก จะทำให้เกิดความเมตตาได้ง่าย แล้ว
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="6"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 77:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๘''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|การฆ่าตัวตาย เป็นการแสดงความอับจนพ่ายแพ้หมดหนทางแก้ไข หมดทางออกอย่างอื่น สิ้นหนทางแล้ว เมื่อฆ่าตัวตายก็เป็นการทำลายตัว เมื่อทำลายตัวก็เป็นการทำลายประโยชน์ทุกอย่างที่พึงได้ในชีวิต ในบางกลุ่มบางหมู่เห็นว่าการฆ่าตัวตายในบางกรณีเป็นเกียรติสูง แต่ทางพระพุทธศาสนาแสดงว่าเป็นโมฆกรรม คือกรรมที่เปล่าประโยชน์ เรียกผู้ทำว่า คนเปล่า เท่ากับว่าตาย
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="9"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๙''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|การแก้ปัญหาของคนเรา ถ้าป้องกันไว้ก่อนแก้ไม่ทันก็แก้เมื่อปัญหายังเล็กน้อยจะง่ายกว่า เหมือนอย่างดับไฟกองเล็กง่ายกว่าดับไฟกองโต ถ้าเป็นผู้ที่สนใจธรรมะบ้างก็จะหาหนทางปฏิบัติได้ถูกต้อง ดังที่พระพุทธเจ้ายกขึ้นแสดงว่า ธรรมะพันเกี่ยวข้องกับตัวเราเอง
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="10"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๐''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|มารดาบิดาเป็นทิศเบื้องหน้า ครูอาจารย์เป็นทิศเบื้องขวา บุตรภรรยาเป็นทิศเบื้องหลัง มิตรสหายเป็นทิศเบื้องซ้าย คนรับใช้หรือผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นทิศเบื้องต่ำ สมณพราหมณ์เป็นทิศเบื้องบน ถ้าทิศทั้งหลายดังกล่าวไม่ดีเสียโดยมาก ก็ยากที่จะให้
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="11"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๑''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|เมื่อมองไปเบื้องหน้า ไม่มีบิดา-มารดาเป็นที่ยึดเหนี่ยว มองไปเบื้องขวาก็ไม่พบครู-อาจารย์ที่จะอบรมแนะนำ มองไปเบื้องหลังก็ไม่พบญาติพี่น้องผู้หวังดี มองไปเบื้องซ้ายก็ไม่มีสหายที่เป็นกัลยาณมิตร มองไปเบื้องล่างก็ไม่พบผู้ที่รับใช้ให้ความช่วยเหลือ มองไปเบื้องบนก็ไม่พบสมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดี ซึ่งจะเป็นผู้ชี้ทางที่ถูกให้ ตรงกันข้าม มองไปทางทิศไหนก็พบแต่โรงหนัง โรงละคร สถานอบายมุข
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="12"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๒''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|การเลี้ยงดูเด็กให้เติบโตควรทำความเข้าใจว่ามี ๒ อย่าง คือเลี้ยงร่างกาย เลี้ยงดูจิตใจ เพราะความเติบโตของเด็กทั้งทางร่างกายและทางจิตใจ จะมุ่งเลี้ยงร่างกายทอดทิ้งทางจิตใจ ย่อมเป็นความบกพร่องอย่างสำคัญ ไม่ควรถือตามคำปัดว่าเลี้ยงกันได้แต่กาย ใจเลี้ยงไม่ได้ ใจที่อาจเลี้ยงไม่ได้ คือใจที่แข็งหรือเติบโตเป็นตัวของตัวเองในทางที่ถูกหรือผิดเสียแล้ว แต่จิตใจที่ยังอ่อนยังจะเติบโตต่อไป ถ้าผู้ปกครองบำรุงเลี้ยงให้อาหารใจที่ดีอยู่เสมอแล้ว ภาวะทางจิตใจของเด็กก็จะเติบโตขึ้นในทางที่ดี ทั้งนี้เกี่ยวแก่การอบรมดี ให้เด็กได้เสวนา คือซ่องเสพคบหา คุ้นเคยกับบุคคล และสิ่งแวดล้อมที่ดี ที่ชอบ ถูกต้อง เมื่อเด็กได้รับการเลี้ยงดูให้มีร่างกายจิตใจเติบโตขึ้นสมดุลกันก็จะเติบโต ดีขึ้น
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="13"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๓''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ในการแก้ปัญหาเยาวชน บุคคลที่เป็นทิศ
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="14"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนวัยรุ่นกำลังเจริญด้วยพลัง กำลังทะยานกายทะยานใจ เหมือนน้ำตกแรง เมื่อไม่สมหวัง มักจะทำอะไรแรง จึงมักพลาดได้ง่าย และเมื่อพลาดลงไปในห้วงอะไรที่
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="15"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 117:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๖''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ผู้ที่มีความคิดน้อย ย่อมนิยมชมชื่นในปัญญาแห่งมนุษย์ในปัจจุบัน และเหยียดดูถูกบรรพชนของตนเอง แต่ผู้ที่มีวิจารณญาณย่อมพินิจนับถือบูรพชนหรือโบราณชนเป็นอย่างดี โดยฐานะที่เป็นผู้ร่วมก่อกำเนิดศิลปวิทยาและประดิษฐ์วัตถุหรือในศิลปวิทยา
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="17"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๑๗''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนเราทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต้อง ทำต้องพูดอยู่
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="18"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 147:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๒๒''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|โดยปกติคนเรา ย่อมมีหมู่คณะและถ้อยทีถ้อยอาศัยซึ่งกันและกัน จึงต้องมีการปลูกไมตรี ผูกมิตรไว้ในคน
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="23"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๒๓''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนที่ฉลาด ย่อมมีความคิดยาวออกไปถึงกาลข้างหน้า ทำในสิ่งที่ให้ประโยชน์สำหรับ
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="24"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๒๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คน
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="25"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๒๕''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ไม่ควรมองออกไปแต่ภายนอก แต่ ควรมองเข้ามาดูภายในด้วย คือภายในครอบครัว เพราะเด็กต้องจำเจอยู่ในครอบครัว จึงเสวนากับบุคคลและสิ่งแวดล้อมในครอบครัวเป็นส่วนมาก ถ้ามีพี่เลี้ยงก็ควรเลือกพี่เลี้ยงที่ดี โดยเฉพาะพวกผู้ใหญ่ของเด็ก เช่น บิดามารดาต้องประพฤติตนให้เป็นตัวอย่างที่ดีของเด็ก เด็กย่อมเฝ้าผูกปัญหาสงสัยและคิดแก้ปัญหาในบุคคลและสิ่ง
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="26"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๒๖''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนโดยมากมักเข้าใจผิดในผลของความดี คือมักไปเข้าใจผลพลอยได้ว่าเป็นผลโดยตรง และมักมุ่งผลพลอยได้เป็นสำคัญ เมื่อไม่ได้ผลเป็นวัตถุจากการทำความดีก็จะบ่นว่าทำดีไม่เห็นจะได้อะไร รักษาศีลไม่เห็นร่ำรวยอะไร เป็นเพราะไม่เข้าใจว่า ผลของความดีคืออะไร ผลของความดี คือความหลุดพ้น ผู้ทำความดี ย่อมแสดงถึงว่าเป็นผู้ที่มีจิตหลุดพ้นจากความเห็นแก่ตัว มีจิตกว้างขวางออกไปโดยลำดับและเห็นว่าการให้สำคัญกว่าการรับ และย่อมบำเพ็ญความดีเพื่อความดี มิใช่เพื่อผลตอบแทน
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="27"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 187:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๓๐''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนเรานั้นนอกจากจะมีปัญญาแล้วยังต้องมีความคิดอีกด้วย จึงจะเอาตัวรอดได้จากอันตราย
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="31"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 197:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๓๒''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนที่อ่อนแอย่อมแพ้อุปสรรค
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="33"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 207:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๓๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|วิธีดับความปรารถนาต้องการ ก็คือ หัดเป็นผู้ให้
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="35"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 257:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๔๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ความเชื่อกรรม ถ้าเชื่อให้ถูกทางก็จะแก้ความเชื่อโชคลาง
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="45"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๔๕''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|สอนทางพระพุทธศาสนา สอนให้
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="46"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๔๖''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="47"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 277:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๔๘''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ผู้ที่ทำกรรมดีอยู่มาก
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="49"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 287:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕๐''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|พระพุทธศาสนาแสดงเรื่องกรรมไว้ เพื่อให้รู้ว่ากรรมเป็นเหตุวิบาก คือผลตั้งแต่ถือ กำเนิดเกิดมาและติดตามให้ผล
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="51"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕๑''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|คนส่วนมากยังมีความเชื่อว่ามีผู้ดลบันดาลให้เกิดสิ่ง
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="52"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 302:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕๓''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และมโนหรือใจ กล่าวคือร่างกายที่ประกอบด้วยอายตนะทั้งหกนี้ คือตัวกรรมเก่า เป็นกรรมเก่าที่ทุก ๆ คนมองเห็น นอกจากนี้ยังเป็นวัตถุที่ตั้งแห่งกรรมใหม่ทั้งปวงอีกด้วย เพราะกรรมที่เกิดขึ้นในปัจจุบันจะเป็นกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ก็อาศัยกรรมเก่านี้แหละเป็นเครื่องมือกระทำ}}<div><br></div>
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="54"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ตา หู มิใช่จะมีไว้
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="55"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 317:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕๖''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|เวร เกิดจากความผูกใจเจ็บแค้นของบุคคลที่สอง คือผู้รับความเสียหาย ถ้าบุคคลที่สองไม่ผูกใจเจ็บก็ไม่เกิดเป็นเวร การเกิดเวรเพราะบุคคลที่สองเป็นสำคัญเมื่อใครมาทำความล่วงเกิน
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="57"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๕๗''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|อันเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแก่ชีวิต มีอยู่เป็นอันมากที่บังเกิดขึ้นโดยไม่รู้ไม่คิดมาก่อน แต่เมื่อเป็นเหตุการณ์ที่จะต้องเกิดก็เกิดขึ้นจนได้ ถ้าหากใครมองดูเหตุการณ์
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="58"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 347:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๖๒''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ทุกข์ แปลว่า สิ่งที่ดำรงคงอยู่ได้ยาก แต่มีความหมายเป็นปฏิเสธว่า ดำรงทนอยู่ไม่ได้ทีเดียว คือ ต้องเปลี่ยนแปลงไป
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="63"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๖๓''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ในภาษาไทย เมื่อพูดว่าทุกข์ก็หมายกันว่าคือความไม่สบายใจ แต่ในทางพุทธศาสนา ยังหมายถึง ความคงทน ที่อยู่คงที่ไม่ได้ ต้องแปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปด้วย ในโลกนี้มีอะไรเล่าที่ตั้งคงที่โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลง ดวงอาทิตย์ และดวงดาวทั้งหลายตลอดจนโลก ก็ไม่หยุดคงที่ ปี เดือน วัน คืน ก็ไม่หยุดคงที่ ชีวิตก็ไม่หยุดคงที่
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="64"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 372:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๖๗''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ทางออกจากทุกข์นั้นคือ ต้องรับรู้ความจริงต้องป้องกันมิให้ถลำลึกลงไปในทางแห่งทุกข์ คือควบคุม ตัณหามิยอมให้ฉุดชักใจไปได้ และถ้าถลำใจลงไปแล้วต้องพยายามถอนใจขึ้นให้จงได้ด้วยปัญญา เพราะเมื่อทุกข์เกิดขึ้นที่จิตใจ ก็ต้องดับจากจิตใจ และจิตใจของทุกคนอาจสมมติกล่าวได้ว่าเป็นธรรมชาติกายสิทธิ์ ไม่มีอะไรจะมา ทำลายได้ นอกจากจะยอมจนใจของตัวเองเท่านั้น ถ้าทำใจให้เข้มแข็งก็จะเกิดพลังใจขึ้นจนสามารถต่อสู้
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="68"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๖๘''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ชีวิตในชาติ
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="69"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๖๙''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|การที่จะดูว่าอะไรดีหรือไม่ดี ต้องดูให้ยืดยาวออกไปถึงปลายทาง มิใช่ดูเพียง
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="70"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๗๐''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|บุญ แปลตามศัพท์ว่า ชำระ ฟอกล้าง ท่านแสดงว่าแบ่งเป็น ๒ ส่วน คือ บุญที่เป็นส่วนของเหตุได้แก่ความดี
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="71"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 397:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๗๒''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ความดีมีอยู่ที่ตัวเราเอง ซึ่งเป็นคนดีขึ้นเพราะทำดี เมื่ออยากดูหน้าตาของความดี ก็จงส่องกระจกดูหน้าตัวเราเอง จะรู้สึกภูมิใจ ซึ่งแฝงอยู่ในใบหน้า ในสายตาอันส่อเข้าไปถึงจิตใจที่ดี อาจมีความอิ่มใจในความดีของตนเป็นอย่างมาก แต่ถ้าตัวของเราเองทุกคน ทำไม่ดี
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="73"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 407:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๗๔''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|การให้ทาน มีความหมายอย่างกว้างว่าการสละบริจาคสิ่งของอะไรแก่
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="75"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 422:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๗๗''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|เมื่อจักถือศีลก็ไม่ต้องไปที่ไหนอื่น ถือที่กายวาจาจิตนี้แหละ วัดก็ดี ป่าก็ดี เป็นอุปกรณ์ที่ให้ความ สะดวกแก่การถือเท่านั้น เพราะฉะนั้น เมื่อหวังจะถือให้สะดวก จึงสมควรไปวัด เข้าป่า หรือสถานที่อันสมควร
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="78"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๗๘''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ศีลธรรมสามารถระงับภัย
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="79"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๗๙''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|พระพุทธเจ้าได้ตรัสสอนให้ทุกคนมีศีลและมีจิตใจงาม เพราะจะมีความสุขและอยู่ด้วยกันเป็นสุข
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="80"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 487:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๙๐''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|วิธีปลูกเมตตา คือ คิดตั้งปรารถนาให้เขาเป็นสุข และคิดตั้งปรารถนาให้เขาปราศจากทุกข์นั้นเป็นกรุณา ทีแรกท่านแนะนำให้คิดไปในตนเองก่อน แล้วให้คิดเจาะจงไปในคนที่รักนับถือ ซึ่งเป็นที่ใกล้ชิดสนิทใจอันจะหัดให้เกิดเมตตากรุณาได้ง่าย ครั้นแล้วก็หัดคิดไปในคนที่ห่างใจออกไปโดยลำดับ จนในคนที่ไม่ชอบกันเมื่อหัดคิดโดยเจาะจงได้สะดวก ก็หัดคิดแผ่ใจออกไปด้วยสรรพสัตว์ไม่มีประมาณทุกถ้วนหน้า เมื่อหัดคิดได้ดังกล่าว
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="91"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๙๑''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|ชีวิตของทุกคนดำรงอยู่ได้ด้วยอาศัยเมตตากรุณาของผู้อื่นมาตั้งแต่เบื้องต้น ตั้งแต่บิดา มารดา ครู อาจารย์ พระมหากษัตริย์และรัฐบาล ญาติมิตรสหาย เป็นต้น ถึงไม่ถูกใครฆ่าก็ไม่อาจดำรงชีวิตอยู่ได้เลยเหมือนอย่าง มารดา บิดา ทิ้งทารกไว้
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="92"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 502:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๙๓''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|พระพุทธเจ้าได้ทรงชนะ คือทรงชนะพระหฤทัยของพระองค์แล้ว ด้วยพระบารมีคือความดี ที่ทรงสร้างมาจนบริบูรณ์ ใครมีเรื่องจะต้องผจญใจก็ให้ระลึกถึงพระพุทธเจ้า ผู้ทรงพิชิตมารดังกล่าวนี้เถิด จะสามารถชนะใจตนเอง และจะเอาชนะเหตุการณ์
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="94"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
บรรทัดที่ 517:
|-
|{{Gap|2em}}[[File:A old white plate-Cetiyas Nirvana.png|24px|link=|alt=]] <code></code><sup>''คำสอนที่ ๙๖''</sup>
|{{Gap|2em}}{{Sq|โดยมากอุปสรรค
|-
|colspan="2" scope="col" style="background: white; border: 6px solid transparent;" align="center" | <div id="97"/>{{fs|100%|[[#๐|''๑๐๐ คำสอน สมเด็จพระสังฆราช'']]}}
|