ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ตุลาการทมิฬ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
แยกเป็นคนๆ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัดที่ 7:
* "อย่าร้องไห้ พวกเขาคงกลับไปในที่ๆควรไปแล้วล่ะ ที่จริงน่าจะได้ไปนานแล้วด้วย นี่คือกฏของธรรมชาติ พวกเขาทุกคนคงจะขอบใจเจ้าอยู่แน่ๆ" เหวินซิ่ว
* "ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก มนุษย์น่ะอ่อนแอจะหวังพึ่งปาฏิหาริย์ก็ไม่แปลก แต่เพราะว่าเป็นมนุษย์ถึงสามารถลบล้างภาพลวงนั่นได้ ถึงเจ้าตายไปแล้วก็ยังไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์หรอกนะ" เหวินซิ่ว
* "หยวนซู่เอ๋ย สงครามที่แสนทุกข์ทรมาน ความสับสนวุ่นวายที่แสนสาหัส มันทำให้ข้าเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าไม่มีผู้ช่วยให้รอดพ้นหรอกนะ แต่จะถึงอยู่ในความมืดมิด และค้นพบแสงสว่างก็ตาม นั่น... ก็เป็นแค่แสงสว่างที่เผอิญมีอยู่ตรงนั้นเท่านั้นเอง มันไม่มีความหมายอะไรสักนิดเดียว หากเผลอยื่นมือออกไป ก็จะโดนความมืดที่อยู่ข้างหลังแสงสว่างนั้น กลืนกินเข้าไปเท่านั้นเอง" เหวินซิ่ว
* "ลืมเลือน... เจ้าน่ะเมามายอยู่ท่ามกลางทุ่งหยางกุ้ยเฟยจนลืมไปหมดแล้วน่ะสิ เจ้าใช้พลังเวทจนหมดสิ้น ร่างกายเจ้ากำลังแก่ชราลงไป การต่อสู้ในวันนั้น เกียรติยศ... ความเจ็บปวด... ทุกสิ่งทุกอย่างข้าได้เห็นมาจนหมดสิ้น จึงได้มีชีวิตมาจนถึงบัดนี้ได้ เจ้าคิดว่าถ้าหากได้รับพลังของคนที่ยังอยู่จะดึงอดีตกลับมาได้งั้นรึ? เจ้าในตอนนี้น่ะมันก็เป็นแค่ปิศาจที่ทิ้งความภาคภูมิใจของตัวเองไปแล้วเท่านั้น" เหวินซิ่ว
* "หิมะนั้นถึงจะเปรอะเปื้อนดินมันก็คือหิมะสีขาวอยู่ดี" เหวินซิ่ว
== หยวนซู่หลัน ==
* "อาวุธสุดยอดใดๆไม่เทียบเท่าปัญญาของผู้กล้าที่แท้จริง หมายความว่านักรบที่บรรลุหนทางแห่งดาบ ย่อมไม่พึ่งพาอาวุธ ดาบนั้นสำหรับนักรบแล้วก็เป็นแค่เครื่องมือถ่ายทอดจิตสังหาร สำหรับผู้ที่บรรลุจุดสูงสุด อาวุธก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป จิตสังหารที่ผู้คนมีนั่นแหละ คือดาบที่สามารถตัดเหล็กพันชั่งได้อย่างสบาย" หยวนซู่หลัน
== หยวนเสี่ยว ==
* "ร่างกายของข้าน่ะเหรอ มันจะเป็นยังไงก็ช่าง ขณะที่อยู่ท่ามกลางสงครามที่เหมือนนรกไม่จบสิ้น ข้าหวังเพียงสิ่งเดียวคือความสงบสุข เพื่อความสงบสุขล่ะก็ให้ทุกข์ทรมานแค่ไหนข้าก็ทนได้ แม้ว่าข้าจะใช้พลังเวทอัญเชิญที่บั่นทอนอายุ ในฐานะจอมเวทไปจนหมดสิ้น จนต้องให้เดียรฉานวิชาครอบครองร่างนี้ก็ตาม ข้าก็ยอมค่ะ เพื่อความสงบสุขของจูชินไงล่ะ" หยวนเสี่ยว
== มิสหว่อง ==
| |||