ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ตุลาการทมิฬ"

* "{{คำพูด|ชีวิตทั้งหลายในโลกนี้ล้วนมีรากฐานที่กำเนิดเกิดมาทั้งสิ้น มันเป็นต้นกำเนิดที่เรียกได้ว่าเป็นธรรมชาติที่ศักดิ์สิทธิ์และยิ่งใหญ่ สิ่งนั้นเปรียบเสมือนบิดามารดา มนุษย์ที่ทิ้งขว้างบุพการีที่ให้กำเนิดมาก็ต้องรับโทษทัณฑ์เป็นธรรมดา" |เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|คนที่ไม่รู้จักกำลังของศัตรู แล้วกล้าต่อกรคือคนโง่" |เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|อย่าร้องไห้ พวกเขาคงกลับไปในที่ๆควรไปแล้วล่ะ ที่จริงน่าจะได้ไปนานแล้วด้วย นี่คือกฏของธรรมชาติ พวกเขาทุกคนคงจะขอบใจเจ้าอยู่แน่ๆ" |เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก มนุษย์น่ะอ่อนแอจะหวังพึ่งปาฏิหาริย์ก็ไม่แปลก แต่เพราะว่าเป็นมนุษย์ถึงสามารถลบล้างภาพลวงนั่นได้ ถึงเจ้าตายไปแล้วก็ยังไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์หรอกนะ" |เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|หยวนซู่เอ๋ย สงครามที่แสนทุกข์ทรมาน ความสับสนวุ่นวายที่แสนสาหัส มันทำให้ข้าเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าไม่มีผู้ช่วยให้รอดพ้นหรอกนะ แต่จะถึงอยู่ในความมืดมิด และค้นพบแสงสว่างก็ตาม นั่น... ก็เป็นแค่แสงสว่างที่เผอิญมีอยู่ตรงนั้นเท่านั้นเอง มันไม่มีความหมายอะไรสักนิดเดียว หากเผลอยื่นมือออกไป ก็จะโดนความมืดที่อยู่ข้างหลังแสงสว่างนั้น กลืนกินเข้าไปเท่านั้นเอง" |เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|ลืมเลือน... เจ้าน่ะเมามายอยู่ท่ามกลางทุ่งหยางกุ้ยเฟยจนลืมไปหมดแล้วน่ะสิ เจ้าใช้พลังเวทจนหมดสิ้น ร่างกายเจ้ากำลังแก่ชราลงไป การต่อสู้ในวันนั้น เกียรติยศ... ความเจ็บปวด... ทุกสิ่งทุกอย่างข้าได้เห็นมาจนหมดสิ้น จึงได้มีชีวิตมาจนถึงบัดนี้ได้ เจ้าคิดว่าถ้าหากได้รับพลังของคนที่ยังอยู่จะดึงอดีตกลับมาได้งั้นรึ? เจ้าในตอนนี้น่ะมันก็เป็นแค่ปิศาจที่ทิ้งความภาคภูมิใจของตัวเองไปแล้วเท่านั้น" |เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|หิมะนั้นถึงจะเปรอะเปื้อนดินมันก็คือหิมะสีขาวอยู่ดี" วันยังค่ำ|เหวินซิ่ว}}

* "{{คำพูด|อาวุธสุดยอดใดๆไม่เทียบเท่าปัญญาของผู้กล้าที่แท้จริง หมายความว่านักรบที่บรรลุหนทางแห่งดาบ ย่อมไม่พึ่งพาอาวุธ ดาบนั้นสำหรับนักรบแล้วก็เป็นแค่เครื่องมือถ่ายทอดจิตสังหาร สำหรับผู้ที่บรรลุจุดสูงสุด อาวุธก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป จิตสังหารที่ผู้คนมีนั่นแหละ คือดาบที่สามารถตัดเหล็กพันชั่งได้อย่างสบาย" |หยวนซู่หลัน}}

* "{{คำพูด|ร่างกายของข้าน่ะเหรอ มันจะเป็นยังไงก็ช่าง ขณะที่อยู่ท่ามกลางสงครามที่เหมือนนรกไม่จบสิ้น ข้าหวังเพียงสิ่งเดียวคือความสงบสุข เพื่อความสงบสุขล่ะก็ให้ทุกข์ทรมานแค่ไหนข้าก็ทนได้ แม้ว่าข้าจะใช้พลังเวทอัญเชิญที่บั่นทอนอายุ ในฐานะจอมเวทไปจนหมดสิ้น จนต้องให้เดียรฉานวิชาครอบครองร่างนี้ก็ตาม ข้าก็ยอมค่ะ เพื่อความสงบสุขของจูชินไงล่ะ" |หยวนเสี่ยว}}

* "{{คำพูด|การเข้มแข็งขึ้น เพื่อปกป้องสิ่งสำคัญน่ะ คือธาตุแท้ของผู้หญิงนี่นะ" |มิสหว่อง}}

* "{{คำพูด|เดิมทีโลกมนุษย์นั้นเป็นกระดาษขาว แต่เพราะความอ่อนแอในจิตใจมนุษย์ จึงทำให้เกิดสีขาวและสีดำ แต่เมื่อมองจากสวรรค์ มันก็เป็นเพียงเศษกระดาษแผ่นหนึ่ง" |เออจวื้อไท่}}

* "{{คำพูด|ไส้เดือนฝอยน่ะเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่สุดในประเภทหนอน ถ้าไม่มีสิ่งมีชีวิตนี้ละก็ปลาที่กินมันเป็นอาหารก็จะตาย สัตว์ที่กินปลาก็จะตายเช่นกัน ถึงแม้มันจะเป็นเพียงเหยื่อที่ไร้ความสามารถ แต่พวกมันก็ยังเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของโลกนี้ มนุษย์ก็เช่นกัน ถึงแม้จะเป็นมนุษย์ที่ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้จะต่างกันก็ตาม แต่ก็เป็นพลังงานที่ทำให้โลกเคลื่อนไหวเช่นกัน"| }}

* "{{คำพูด|จะเป็นหยางกุ้ยเฟยหรือมันดาราเคะก็ตาม ถึงแม้จะดื่่มยาอาถรรพ์ใดๆที่มีในโลก ก็ไม่มีทางทำให้นิทราอันแสนหวานกลับคืนมาหาเจ้าอีกเป็นครั้งที่สอง" |จากบทประพันธ์ของ วิลเลี่ยม เช็กสเปียร์ เรื่องโอโทเล บทที่ 3 องก์ที่ 3 "ในสวนของปราสาท"}}