ศิลป พีระศรี

ศิลป์ พีระศรี หรือนามเดิม กอร์ราโด เฟโรชี เกิดที่ตำบลซานตายิโอวานนี่ นครฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2435 มีบิดาชื่อ นายอาตูโด เฟโรชี และมารดาชื่อนางซานตินา เฟโรชี เมื่อ พ.ศ.2457 ครั้นยังเรียนอยู่ที่สถาบันศิลปะแห่งฟลอเรนซ์ ก็มีความสามารถดีเด่นเป็นที่ยอมรับในหมู่ศิลปิน โดยได้รับการแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์ที่สถาบันศิลปะแห่งนครฟลอเรนซ์ อิตาลี จนพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้เลือกให้ท่านเป็นช่างปั้นผู้เชี่ยวชาญในการสร้างอนุสาวรีย์ พ.ศ. 2466 รับราชการในตำแหน่งช่างปั้นประจำกรมศิลปากร พ.ศ. 2492 ได้เป็นผู้ริเริ่มให้มีการประกวดงานศิลปกรรมแห่งชาติ ครั้งที่ 1 โดยการให้รางวัลเหรียญเกียรตินิยม และได้เขียนบทความเกี่ยวกับศิลปะสมัยใหม่ไว้หลายประเภทอีกด้วย

ศิลป์ พีระศรี กำลังสร้างสรรค์งานศิลปะ

คำกล่าว

โอวาทแก่ลูกศิษย์และผู้อื่น

ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี มักจะเรียกลูกศิษย์ทุกคนว่า "นาย" และมักจะสั่งสอนลูกศิษย์ที่ขี้เกียจขวนขวายว่า

	นายไม่อ่านหนังสือ นายจะรู้อะไร
— ศิลป์ พีระศรี

ให้โอวาทกับ สนิท ดิษรพันธ์ เมื่อเรียนสำเร็จจิตรกรรมคนเดียวในปีนั้น

	อย่าถือว่าเราเป็นคนเก่ง ต้องศึกษาเล่าเรียนอีกมาก ฉันเองก็ยังศึกษาหาความรู้อยู่ตลอดเวลา
— ศิลป์ พีระศรี

กล่าวกับคนอื่น ๆ และสมเกียรติ หอมเอนก

	ในบรรดาศิลปะด้วยกัน ดนตรีเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ความรู้สึกของผู้คนได้มากที่สุด เมื่อเรามีนักดนตรีที่มีความสามารถสูงมาบรรเลงในบ้านเรา เราก็ใคร่จะให้ญาติสนิทมิตรสหายได้มาร่วมเสพสุนทรียรสกับเราด้วย
— ศิลป์ พีระศรี

กล่าวกับนักเรียนศิลปะที่เพิ่งเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยศิลปากรในวันแรก

	พวกเธอต้องเรียนรู้ความเป็นมนุษย์ก่อน…แล้วจึงเรียนศิลปะ
— ศิลป์ พีระศรี

กล่าวกับลูกศิษณ์คนหนึ่ง

	ทุกคนมีความงาม นายต้องค้นให้พบ…แม้แต่คนที่ขี้ริ้วขี้เหร่ที่สุด ก็อาจจะมีความงามที่แอบซ่อนอยู่ อาจจะเป็นนิ้วมือ นิ้วเท้า หรือฟัน หรือแม้แต่จิตใจที่งดงามก็ตาม นายต้องค้นให้พบ…
— ศิลป์ พีระศรี

โอวาทแก่ชาวไทย

	ชาวนาปลูกข้าวให้เรากิน ทำแผ่นดินให้เป็นประโยชน์ต่อชีวิต ไฉนเล่าเราจึงจะไม่เนรมิตสิ่งซึ่งยกจิตใจให้สูง สมกับที่เราเกิดมาแล้วโดยไม่เปลืองเนื้อที่ของแผ่นดินโลก
— ศิลป์ พีระศรี