สพันจ์บ็อบ สแควร์แพ้นท์

สพันจ์บ็อบ สแควร์แพนส์ เป็นซีรีส์แอนิเมชั่นสัญชาติอเมริกันที่มี สพันจ์บ็อบ สแควร์แพนส์, แพทริค สตาร์, สควิดวอร์ด เทนแทคเคิลส์ และ มิสเตอร์แคร็บส์

สพันจ์บ็อบ สแควร์แพนส์

• ฉันพร้อมแล้ว!
• น้ำคงจะดี
• สพันจ์บ็อบ รายงานตัวครับ คุณแครบส์!

แพทริค สตาร์

• บางทีเรื่องราวอาจจะทำให้คุณมีกำลังใจขึ้น ตัวนี้เรียกว่า "เพรียงขี้เหร่" พอมีเพรียงไปก็น่าเกลียดมากคนก็ตายกันหมด
• ใครเป็นเจ้าของรถเก๋งสีขาว? เธอเปิดไฟทิ้งไว้

สควิดวอร์ด เทนแทคเคิลส์

• สปองบ๊อบ ช่วยเลิกร้องไห้หน่อยได้ไหม! (สปองบ๊อบ: แต่ คร๊าบบี้ แพตตี้ ล้มลงกับพื้นแล้วเขาก็...) คร๊าบบี้ แพตตี้ ไม่มีอะไร! (สปองบ๊อบ พูดอะไรบางอย่าง แต่เขาขัดจังหวะเขา) คร๊าบบี้ แพตตี้ ไม่มีอะไร!!!!!

มิสเตอร์แคร็บส์

• คุณหมายถึง... ฉันตื่นแล้วเหรอ?!

ตอน

เกิดเป็นแคร๊บอีกครั้ง/ฉันเกิดอุบัติเหตุ

สควิดวอร์ด: [มองผ่านลิ้นชักโต๊ะของ มิสเตอร์แคร็บส์] กรรไกรตัดขนจมูกของ มิสเตอร์แคร็บส์ ฉันสามารถใช้สิ่งเหล่านี้ได้ [สพันจ์บ็อบ สวมหมวกและถือไม้พายและร้องไห้]

สพันจ์บ็อบ: สควิดวอร์ด คุณไม่ควรเดินผ่านข้าวของของ มิสเตอร์แคร็บส์ [สูดจมูก] เขาจะไม่ชอบมัน!

สควิดวอร์ด: สพันจ์บ็อบ ฉันบอกคุณไปแล้วว่าหมอพูดอะไร คุณแครบส์จะไม่กลับมา [สวมหูฟังของแพทย์. พยายามเปิดตู้เซฟ โดยวางหูฟังไว้บนตู้เซฟเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย] เอาล่ะ เงียบไว้ เพื่อที่ฉันจะได้ได้ยินเสียงแก้วน้ำในตู้เซฟของเขา [นาย. แคร็บส์เดินเข้ามา]

มิสเตอร์แคร็บส์: เฮ้พวก!

สพันจ์บ็อบ: [กรีดร้องด้วยความดีใจ ขณะที่ สควิดวอร์ด ซ่อนหูฟังไว้ด้านหลังอย่างเขินอาย] มิสเตอร์แคร็บส์ ฉันรู้แล้ว! คุณยังมีชีวิตอยู่! [เกาะติดคุณแครบส์อย่างมีความสุข] สควิดวอร์ด ดูสิ นั่นคุณแครบส์นะ! นี่ไม่ดีเกินจริงเหรอ?

สควิดวอร์ด: ก็เป็นเช่นนั้น

คุณแครบส์: รู้ไหมเด็กๆ การป่วยทำให้ฉันต้องคิดมาก ทั้งชีวิตของฉันเกี่ยวกับเงิน เก็บเงิน เก็บเงิน [เลียนแบบความหลงใหลในเงิน] แตะเงิน... [กลับมาพูดตามปกติ] เข้าใจภาพแล้ว แต่ไม่มีอีกแล้ว คุณกำลังดู มิสเตอร์แคร็บส์ คนใหม่ที่ได้รับการปรับปรุงและราคาไม่แพง

---

คุณแครบส์: ดูใบหน้าที่มีความสุขพวกนั้นสิ การมีน้ำใจคงจะรู้สึกดีอย่างแน่นอน

สควิดวอร์ด: นี่คือจดหมายของคุณ ยูจีน

คุณแครบส์: ขอบใจนะ สควิดเวิร์ด คุณดูพักผ่อนนะ

---

นายกระบี่: แน่นอน ฉันยังอยู่ในโรงพยาบาล นอนหลับเหมือนเด็กทารก!

สพันจ์บ็อบ: อืม คุณออกจากโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้

สควิดวอร์ด: นี่คือบิล [ยื่นบิลจากก่อนหน้านี้ให้นายกระบี่]

คุณแครบส์: คุณหมายถึง... ฉันตื่นแล้วเหรอ?! [เขากรีดร้องด้วยความสยดสยองขณะที่หัวของเขาแตกตรงกลางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ละครั้งที่เขาเปิดหัวออก จะมีอันใหม่ปรากฏขึ้น, นาย. ตอนนี้แครบเปลี่ยนจากใจกว้างเป็นโลภ และรีบเร่งไปหาแนทดื่มเครื่องดื่มที่เหมือนเมาเทนดิว แล้วเขาก็ยึดมันไป] ไม่มีการเติมอีกต่อไป! [มิสเตอร์แคร็บส์ นำไปที่เครื่องทำโซดาและเครื่องดื่มก็ถูกดูดกลับเข้าไปเหมือนสุญญากาศ จากนั้นเขาก็วิ่งไปหาเด็กสองคนเล่นของเล่น เขาปัดพวกมันด้วย] เอาของเล่นคืนมาให้ฉันนะ ไอ้พวกฟรีโหลด! [แล้วคุณแครบส์ก็วิ่งกลับไปหาแฮโรลด์ที่กำลังดูหนังเรื่องนี้อยู่ก่อนหน้านี้] [ขณะแตะรีโมต] การแสดงจบแล้ว นักสเก็ตราคาถูก! [มิสเตอร์แคร็บส์ ปิดทีวี จากนั้นกดปุ่มที่จะลบความทรงจำเกี่ยวกับภาพยนตร์ของเขา ฮาโรลด์เวียนหัว]

ผู้ชาย: เฮ้ มันเป็นวันโชคดีของฉัน เงินหนึ่งเพนนี! [เอื้อมมือไปหาเพนนี]

มิสเตอร์แคร็บส์: [คว้าแขนลูกค้า] โชคของคุณกำลังจะหมดลง!

ผู้ชาย: เฮ้เพื่อน ใจเย็นๆ นะ คุณกำลังบดแขนของฉัน

มิสเตอร์แคร็บส์: หยิบเพนนีนั้นออกไป ไม่งั้นแขนจะหลุดออกมา

ศึกต่อสู้ในหมู่เมืองบิกินี่บ๊อทท่อม

สพันจ์บ็อบ: คร๊าบบี้ แพตตี้? คุณจะทำอะไรกินมัน?

แพทริค: โอ้ฉันจะไม่กินมัน

สพันจ์บ็อบ: ไม่ ไม่ใช่ถุงเท้าแพตตี้!

แพทริค: ใช่แล้ว แพทริคอันล้ำค่าของคุณบนเท้าเหม็นของฉัน!

สพันจ์บ็อบ: คุณควรหยุดเรื่องนั้นซะ!

แพทริค: เหม็นเท้าเล็กๆ! [กระทืบและกระโดดไปรอบๆ]

สพันจ์บ็อบ: [เริ่มโกรธ] หยุดมันเดี๋ยวนี้! [เขาหน้าแดงและพองตัวด้วยความโกรธ]

แพทริค: กระโดด... [สพันจ์บ็อบ ระเบิดแล้วส่งแพทริคบิน] ...หอย! [เขาลงถังขยะแล้วออกไป] เฮ้ ฉันได้ของโสโครกของฉันคืนแล้ว!

สพันจ์บ็อบ: ไม่นานหรอก คุณ แพทริค! คุณจะไม่มีสิ่งสกปรกของคุณเมื่อฉันใช้สิ่งนี้กับคุณ! [โชว์ก้อนสบู่แล้วกินมัน]

แพทริค: ไม่ ไม่ใช่สบู่! คุณจะไม่กล้า!

สพันจ์บ็อบ: ลองฉันสิ!

แพทริค: [ยกถังขยะ] ถอยไป ฉันจะจัดการเอง!

สพันจ์บ็อบ: มันสายเกินไปแล้ว!

สควิ๊ดบ๊อบ เทนทาเคิ่ลแพ๊นส์

แซนดี้: เอาล่ะไม่มีอะไรเกิดขึ้น [ขนส่งไปยังโรงเรียนบิกินี่ก้น]

ครู:เอาล่ะเด็กๆ วันนี้เป็นวันเกิดของทิมมี่ คุณจะรู้ว่าสิ่งที่หมายถึง. พร้อมไหมทิมมี่? [เปิดของขวัญ. สพันจ์บ็อบ และ สควิดเวิร์ด ลุกขึ้นจากกล่อง แต่ยังคงกลายพันธุ์ด้วยกัน มาเบิ้ล กรีดร้องขณะที่ สพันจ์บ็อบ และ สควิดเวิร์ด ถูกขนส่งอีกครั้ง]

หมอ: ยินดีด้วยคุณสมิธ คุณให้กำเนิดลูกชายที่แข็งแรง

ผู้หญิง: ฉันขอดูลูกของฉันได้ไหม?

หมอ: แน่นอน. [เด็กน้อยปรากฏตัวขึ้นเมื่อ สพันจ์บ็อบ และ สควิดเวิร์ด กลายพันธุ์เป็นร่างเดียวอีกครั้ง ผู้หญิงกรีดร้องขณะถูกขนส่งอีกครั้ง]

สัตว์ประหลาดตาเดียว: ฉันหลงรักคุณตั้งแต่แรกพบ [ สัตว์ประหลาดทั้งสองจูบกัน สพันจ์บ็อบ และ สควิดเวิร์ด ปรากฏตัวระหว่างพวกเขา] เฮ้ ที่รัก คุณชื่ออะไร? [สพันจ์บ็อบ และ สควิดเวิร์ด ถูกขนส่งอีกครั้ง สัตว์ประหลาดสาวตบหน้าสัตว์ประหลาดตาเดียวแล้วจากไป]

สควิดเวิร์ด: มันไม่มีประโยชน์หรอกแซนดี้ เรายังเหมือนเดิม

แซนดี้: น่าเสียดายจังเลย รู้ไหมว่าฉันกำลังร่างพิมพ์เขียวสำหรับสิ่งประดิษฐ์ใหม่ แต่ยังอยู่ในระยะตัวอ่อน

สควิดเวิร์ด: ลองอะไรก็ได้! ฉันไม่สามารถไปชมการแสดงคลาริเน็ตแบบนี้ได้